باروترومای ریه چیست؟
باروترومای ریوی
باروترومای ریوی مربوط به غواصی با دستگاه تنفسی زیر آب (SCUBA) است و به دلیل انبساط بیش از حد ریه، زمانی که غواص بدون بازدم به سطح آب برمیگردد یا وقتی هوا در ریه محبوس میشود، اتفاق میافتد. این مقاله به بررسی تشخیص، مدیریت و درمان باروترومای ریوی مربوط به غواصی SCUBA میپردازد و نقش تیم حرفهای را در مراقبت از بیماران مبتلا به این بیماری برجسته میکند.
اهداف مقاله
شناسایی علت باروتروما ریوی غواصی
ارزیابی باروتروما ریوی غواصی
گزینههای درمانی و مدیریتی موجود برای باروترومای ریوی غواصی
معرفی
غواصی در آبهای آزاد محبوب است. تازه کارها و حرفهایها از آن لذت میبرند. بسیاری از مردم برای تفریح، ورزش رقابتی، اشتغال تجاری و آموزش نظامی غواصی میکنند.
قدمت غواصی به عنوان یک حرفه به بیش از 5000 سال میرسد، اما بیماریهای مربوط به غواصی تا زمانی که پل برت در سال 1878 درباره بیماری کیسون نوشت، شرح داده نشد. این علائم شامل سرگیجه، مشکل در تنفس و درد شدید در شکم یا مفاصل بود.
کارگران کیسون اغلب میگفتند که هنگام کار احساس خوبی دارند. این به دلیل استراحت آنها در شروع شیفت در مقایسه با خستگی در هنگام پایان روز کاری بود. کارگران اغلب دچار کمردرد شدیدی میشدند که باعث خمیدگی آنها میشد، به همین دلیل است که بیماری کیسون لقب "خم شدن" را به خود اختصاص داد.
چه زمانی رخ میدهد؟
باروتروما ریوی یک آسیب احتمالی غواصی است. باروتروما ریوی میتواند در حین غواصی اسکوبا یا غواصی آزاد رخ دهد. این میتواند در هنگام فرود (باروترومای ریوی منفی یا فشار ریه) یا در هنگام صعود (باروترومای مثبت ریوی به عنوان سندرم تورم بیش از حد ریوی نیز شناخته میشود) رخ دهد.
باروتروما ریوی اغلب در هنگام صعود رخ میدهد و به دلیل انبساط بیش از حد ریه است، زمانی که غواصی بدون بازدم به سطح باز میگردد یا زمانی که هوا در ریه محبوس میشود.
باروتروما آسیبی است که در اثر اختلاف فشار بین گاز داخل یا خارج بدن و فشار گاز یا مایع اطراف ایجاد میشود. آسیب به دلیل کشش بیش از حد یا نیروهای برشی ناشی از انبساط گاز در داخل یا توسط فشار هیدرواستاتیکی که از طریق بافتها منتقل میشود رخ میدهد.
عوارض آن شامل نفوذ موضعی گاز به بافت آسیب دیده یا گردش خون است که در عملکرد اندام اختلال ایجاد میکند یا منجر به اختلال در گردش خون میشود.
طبق قانون بویل، که بیان میکند که در دمای ثابت، حجم گاز با فشار رابطه عکس دارد، P1V1=P2V2، با افزایش فشار در فرود، حجم کاهش مییابد و با کاهش فشار بر روی صعود، حجم باید افزایش مییابد. در سطح دریا (0 متر، 0 فوت)، فشار هوا معادل 1 اتمسفر اعمال میکند. به ازای هر 10 متر عمق در دریا، فشار آب 1 اتمسفر افزایش مییابد.
در 10 متر (32.8 فوت)، فشار آب 2 اتمسفر خواهد بود و فشار هوا نیرویی معادل 29.4 پوند بر اینچ وارد میکند که باعث کاهش 50 درصدی ظرفیت ریه میشود. در عمق 20 متری، فشار آب 3 اتمسفر خواهد بود و باعث کاهش 67 درصدی ظرفیت ریه میشود.
در عمق 30 متری (98.4 فوت)، فشار آب 4 اتمسفر خواهد بود و فشار هوا نیرویی معادل 58.8 پوند بر اینچ وارد میکند که باعث کاهش 75 درصدی ظرفیت ریه میشود. در عمق 40 متری (131.2 فوت)، فشار آب 5 اتمسفر خواهد بود و باعث کاهش 80 درصدی ظرفیت ریه میشود.
ریهها با کاهش 50 درصدی در 10 متر اول بیشترین تأثیر نامطلوب را از کاهش ظرفیت ریه میگیرند.
باروتروما ریوی زمانی اتفاق میافتد که فشار در ریههای فرد با فشارهای محیطی نابرابر باشد و از محدودیتهای ریهها فراتر رود.
فشارهای ترانس ریوی بیش از 60 تا 70 میلی متر جیوه میتواند باعث پارگی آلوئول شود.
اگر غواص 6 لیتر حجم ریهاش باشد
به عنوان مثال، اگر یک غواص دارای ۶ لیتر حجم ریه در سطح باشد و تا 10 متر پایین رود، حجم ریه به 3 لیتر کاهش مییابد. اگر غواص هوای فشرده در سیلندر را در این عمق با ظرفیت ۶ لیتر خود تنفس کند و سپس بدون بازدم به سطح بیاید، حجم گاز در ریه ها 50٪ یا 12 لیتر افزایش مییابد که باعث پارگی ریههای فرد میشود.
به راحتی میتوان فهمید که باروتروما ریوی میتواند حتی در اعماق کوچک یا کم عمق بسته به ظرفیت ریه، تجربه غواصی، تجهیزات و آموزش فرد رخ دهد. بسیاری از آسیبها و تلفات غواصی در غواصان مبتدی و بی تجربه به خصوص در دو سال اول غواصی رخ میدهد.
طبق قانون هنری، حلالیت گاز در مایع با فشار وارده بر گاز و مایع نسبت مستقیم دارد. به بیان دیگر درصد اشباع گاز در مایعات بیشتر است. بنابراین وقتی درب یک بطری نوشابه برداشته میشود، با آزاد شدن گاز از مایع، نوشابه شروع به حباب زدن میکند. به این ترتیب، هنگامی که نیتروژن در مخزن غواص در بافتهای چربی غواص یا مایع سینوویال در عمق حل میشود، نیتروژن از آن بافتها خارج میشود که غواص به سطح بالا میرود (یک محیط با فشار کمتر).
اگر غواص به تدریج و آهسته صعود کند و نیتروژن جریان خون، وارد ریهها شده و به بیرون بازدم شود، این به آرامی و به تدریج اتفاق میافتد. با این حال، اگر غواص به سرعت صعود کند، نیتروژن به سرعت از بافتها خارج میشود و حبابهایی تشکیل میدهد. هنگامی که حبابها تشکیل میشوند، میتوانند بافتها را تحت تاثیر قرار دهند.
آنها میتوانند رگهای خونی را منقبض کنند و باعث آسیب شوند. این میتواند زمانی که در نواحی مغز اتفاق بیفتد خطرناک باشد. حبابها همچنین میتوانند سطحی را تشکیل دهند که پروتئینهای موجود در جریان خون میتوانند به آن بچسبند، باز شوند و موجب لخته شدن یا التهاب شوند. اینها میتواند منجر به تجزیه اندوتلیال (لایهٔ نازکی از سلولها است که درون رگهای خونی و لنفاوی را میپوشاند.) و آسیب دائمی بافت شود.
قسمت دوم باروترومای ریه را بخوانید: علائم و نشانهها
انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وبسایت جزیره سفید آرامش مجاز میباشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.