در مورد ورتیگو بیشتر بدانیم

گزارش DAN از غواصانی که دچار ورتیگو شده‌اند:

یک غواص زن 65 ساله از پس از دومین غواصی خود، در عرض 10 دقیقه علائم سرگیجه شدید، حالت تهوع و استفراغ را گزارش کرد. یکی از همراهان او با خط تلفن اورژانس DAN تماس گرفت و پزشک به غواص بیمار توصیه کرد که معاینه اعصاب را انجام دهد. ارزیابی نشان داد که او به دلیل سرگیجه قادر به تکان دادن چشم راست و راه رفتن نبود.
مشخصات غواصی او به شرح زیر بود:
غواصی اول: ۲۹ متری به مدت ۳۰ دقیقه
غواصی دوم: ۲۴ متری به مدت ۴۵ دقیقه
تمام غواصی‌ها دارای ایستگاه‌های ایمنی مناسب بودند و او یک وت‌سوت (لباس مرطوب) کامل 5 میلی متری پوشیده بود.
از زمان شروع سرگیجه، او به جز آب، غذا یا نوشیدنی مصرف نکرده. تماس گیرنده گفت که غواص به طور مداوم در اکولایز مشکل دارد و سابقه چندین مورد پارگی پرده تمپان دارد، اما هیچ گزارش صریحی از مشکلات در این غواصی در هنگام صعود یا فرود وجود ندارد. هیچ علامت دیگری جز سرگیجه و حالت تهوع/استفراغ نیز وجود نداشت.
غواص به مرکز پزشکی نزدیک منتقل شد و تقریباً 90 دقیقه پس از شروع علائم به آنجا رسید. او طبق جدول درمان نیروی دریایی ایالات متحده، تحت فشار مجدد و اکسیژن قرار گرفت. علائم پس از پنج ساعت در اتاق فشار برطرف نشده بود!

دیدگاه DAN

سرگیجه احساسی است که شما یا اطرافیانتان در حال حرکت هستید در حالی که هیچ حرکت واقعی وجود ندارد. ممکن است احساس کنید که در حال چرخش، افتادن یا کج شدن هستید. سرگیجه و استفراغ مداوم پس از غواصی می‌تواند موارد مختلفی باشد که مغز یا گوش را درگیر می‌کند، مانند بیماری برداشت فشار (DCS)، باروتروما گوش داخلی یا سکته مغزی.
زمان شروع علائم پس از غواصی، احتمال اینکه آیا ناشی از غواصی هست را نشان می‌دهد. وجود نیستاگموس معمولاً به نوعی از اختلال عملکرد دهلیزی اشاره دارد. (نیستاگموس: حرکت سریع، ناگهانی و غیر ارادی چشم‌ها است که این حرکات می‌تواند افقی عمودی و یا دوار باشد. علاوه بر این حرکات، نشانه‌های دیگری دارد که عبارتند از: حساسیت به نور، سرگیجه، مشکل دید در تاریکی، مشکلات بینایی، دائما چرخاندن سر یا نگه داشتن سر در موقعیت کج).
این موضوع که حدود 10 دقیقه پس از رسیدن به سطح سرگیجه ایجاد شد، نشان‌دهنده DCS به جای باروتروما است، اگرچه مورد دوم نیز باید در نظر گرفته شود.

اندام دهلیزی گوش داخلی بخشی از سیستمی است که تعادل را کنترل می‌کند. هنگامی که آن عضو به درستی کار نمی‌کند، سیگنال‌های نادرستی به مغز ارسال می‌شود و باعث ورتیگو می‌شود. در مورد سرگیجه پس از غواصی، اختلال عملکرد دهلیزی می‌تواند توسط DCS گوش داخلی یا باروترومای گوش داخلی ایجاد شود. DCS گوش داخلی نیاز به اکسیژن‌درمانی در اتاق فشار را ضروری می‌کند، در حالی که باروتروما گوش داخلی ممکن است با درمان تحت فشار بدتر شود.
ما سعی کردیم این غواص را پیگیری کنیم، اما نتوانستیم به او دسترسی پیدا کنیم تا پیام‌ها و تماس‌های ما پاسخ دهد. ما با بیمارستانی که او در آنجا تحت درمان بود تماس گرفتیم، اما اطلاعات محدودی به دست آوردیم. به نظر می‌رسد که پزشک معالج باروتروما را رد کرده و برای DCS درمان انجام داده است. او طبق جدول ۹ نیروی دریایی ایالات متحده، به مدت ۳ روز و روزی دو جلسه درمان او ادامه یافت و مقداری پیشرفت در بهبودی داشت.

چهار روز پس از شروع علائم، بهبود یافت اما بیمار همچنان از سرگیجه شکایت داشت. او می‌توانست بدون کمک به آرامی راه برود اما قادر به رانندگی نبود. در هنگام ترخیص، علائم باقیمانده، یک چشم را شامل می‌شد که کاملاً صاف نبود و همچنین کاهش شنوایی (او قبل از حادثه از سمعک استفاده می‌کرد). به گفته دوستش، یک متخصص گوش و حلق و بینی، 90 روز پس از حادثه، بیمار را برای غواصی کردن آزاد کرد و از آن زمان تاکنون 10 تا 15 غواصی انجام داده است. اما علائم باقیمانده شامل تغییر کمی در بینایی او و کاهش شنوایی است.
با گذشت زمان یک غواص مصدوم، برای اندام آسیب دیده که در طول روز از آن خیلی استفاده می‌کند و کارکرد مهمی دارد با وجود بهبود یافتن، ممکن است در غواصی به خطر بیفتد. بنابراین، پس از یک قسمت از آسیب گوش داخلی در غواصی، غواص باید قبل از بازگشت به غواصی تحت ارزیابی کامل گوش داخلی قرار گیرد.

با دوره‌های امدادی DAN آشنا شوید: کمک‌های اولیه

غزال لجه

مسئول سئو مدرسه غواصی جزیره سفید آرامش

انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وب‌سایت جزیره سفید آرامش مجاز می‌باشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.