پارگی پرده گوش

پارگی غشای صماخ (سوراخی پرده گوش)

سوراخ شدن پرده صماخ (TM)، پارگی پرده گوش است که می‌تواند در حین غواصی به دلیل متعادلسازی ناموفق (اکولایز) گوش میانی رخ دهد.

مکانیسم‌های آسیب پرده گوش

پرده گوش بافتی است که گوش خارجی را از فضای گوش میانی جدا می‌کند. به زنجیره‌ای از استخوان‌های کوچک (اسیکول های شنوایی) که در گوش میانی قرار دارد متصل است. پرده گوش همچنین به عنوان یک مانع بین فضای استریل گوش میانی و محیط اطراف عمل می‌کند. pars tensa قسمتی از پرده گوش است که به شدت کشیده شده است و از سه لایه تشکیل شده و ساختار اصلی غشا است. pars flaccida قسمت مثلثی کوچکی از پرده گوش است که از دو لایه تشکیل شده و کاملا شکننده است. اگرچه pars tensa از pars flaccida قویتر است، اما pars tensa بیشتر با سوراخ‌ها همراه است.

پارگی پرده گوش می‌تواند در اثر پایین آمدن بدون یکسان کردن فشار در گوش میانی، مانور شدید والسالوا، انفجار، ضربه به گوش یا سر، یا ضربه صوتی ایجاد شود. معمولاً دردناک است. پارگی، فشار (و درد) در گوش میانی را کاهش می‌دهد و ممکن است منجر به سرگیجه شود. ممکن است مقداری خونریزی در مجرای گوش وجود داشته باشد. عوامل موثر عبارتند از ازدحام، آموزش ناکافی و نرخ نزول بیش از حد.

علائم و نشانه‌ها

- گوش درد هنگام فرود آمدن به طور ناگهانی متوقف می‌شود، گاهی اوقات با صدای بلند (این ضربه معمولاً فشار را کاهش می‌دهد و می‌تواند باعث درد شود)
- خارج شدن حباب از گوش در حین اکولایز
- زهکشی شفاف یا خونی از گوش
- از دست دادن شنوایی
- صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)
- سبکی سر یا سرگیجه
- سرگیجه (احساس چرخش)
- حالت تهوع یا استفراغ (معمولاً در نتیجه سرگیجه)

کمک‌های اولیه

1. از قطره گوش استفاده نکنید. اگر قطره‌های گوش به گوش میانی برسد، می‌تواند اوضاع را بدتر کند.
2.  دراز بکشید و استراحت کنید. حرکات و فعالیت بدنی را به حداقل برسانید.
3. البته دراز کشیدن و بستن چشم‌ها ممکن است به سرگیجه کمک کند، اما اگر مقدار آن شدید است ممکن است مشکل‌ساز شود. سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید. سرگیجه معمولا با حالت تهوع و استفراغ همراه است.
4.  در اسرع وقت به دنبال ارزیابی پزشکی حرفه‌ای باشید. دکتر متخصص بدون توجه به دانش یا آموزش پزشکی غواصی باید بتواند کمک کند.

توصیه برای غواصی

1. اگر مشکوک به پارگی پرده تمپان هستید، باید فورا غواصی را متوقف کنید.
2. اگر با پارگی غواصی میزنید، آب میتواند از کانال گوش شما به گوش میانی عبور کند. این می تواند باعث شروع ناگهانی سرگیجه شود. هرگز سعی نکنید با گوش گیر به غواصی ادامه دهید.
3. از هر گونه مانور والسالوا مانند برای تساوی گوش میانی، عطسه و دمیدن بینی خودداری کنید.
   اگر سرگیجه دارید، ممکن است گوش داخلی شما نیز به خطر بیفتد. مانورهایی مثل والسالوا ممکن است سرگیجه را تشدید کند.
4. وزنه های سنگین بلند نکنید.

برای اپراتور یا لیدر غواصی

همانطور که در بالا توضیح داده شد، کمک‌های اولیه را ارائه دهید. به عنوان لیدر، شما وظیفه دارید از غواصی که در طول سفرتان مجروح شده مراقبت کنید.

هنگام ارائه کمک‌های اولیه بدبین باشید. از عقل سلیم استفاده کنید و راه حل‌های جادویی را امتحان نکنید. به یاد داشته باشید که مسئولیت تماما بر گردن شما باشد.

از غواص بخواهید بنشیند و در طول فرآیند او را به آرامش دعوت کنید.

به او کمک کنید تا با ورتیگو مقابله کند. حرکات سریع سر و مانورهایی مانند والسالوا (یا بلند کردن اجسام سنگین) ممکن است سرگیجه را تشدید کند. افراد مبتلا به سرگیجه معمولاً این موارد را دارند:
احساس چرخش: آن‌ها احساس می‌کنند که در حال چرخش هستند یا اینکه محیط اطراف آن‌ها میچرخد.
نیستاگموس مکرر: حرکت غیر ارادی چشم که می‌تواند از یک طرف به سمت دیگر، بالا و پایین یا در یک حرکت دایرهای رخ دهد.
حالت تهوع و استفراغ: غواص را به موقع به یک پزشک متخصص برسانید.
نگران پیدا کردن پزشک غواصی نباشید. متخصص گوش و حلق و بینی (ENT) ایده آل است، جز آن هر پزشکی باید بتواند در ارزیابی اولیه کمک کند.

برای پزشک

اکثر پرده‌های گوش سوراخ شده در عرض چند هفته خود به خود بهبود می‌یابند. ممکن است برای درمان، احتقان بینی و سینوسی ضروری باشد. اگر پارگی یا سوراخ به خودی خود بهبود نیابد، برای درمان ممکن است نیاز روش هایی برای بستن سوراخ باشد.

چسب پرده گوش: در این روش در حلق و بینی ماده‌ای شیمیایی را روی لبههای پارگی برای تحریک رشد اعمال می‌کند و سپس یک چسب کاغذی را روی سوراخ قرار می‌دهد تا ساختاری برای رشد بافت پرده گوش ایجاد کند.

جراحی: عیوب بزرگ پرده گوش ممکن است با جراحی (تمپانوپلاستی) برطرف شود. یک جراح گوش و حلق و بینی یک تکه کوچک از بافت خود را می‌گیرد و آن را روی سوراخ پرده گوش می‌کارد. این روش به صورت سرپایی انجام می‌شود مگر اینکه شرایط پزشکی نیاز به بستری طولانی‌تری داشته باشد.

برای ارزیابی شدت باروترومای گوش، از سیستم درجه بندی O'Neill استفاده کنید.

شرایط بهبودی برای بازگشت به غواصی

اگر پزشک شما تایید می‌کند که بهبودی یافته‌اید و هیچ مدرکی نشان بر مشکلات شیپور استاش وجود ندارد، می‌توانید ظرف چند ماه به غواصی بازگردید.

سیستم درجه‌بندی O'Neill راهی برای طبقه بندی شدت ترومای گوش میانی (MEBT) است. این درجه‌بندی ساده است و در نظر گرفته شده تا در تشخیص و درمان یکپارچگی ایجاد کند.

درجه 0: اختلال عملکرد شیپور استاش

- عکس پایه که نمای آناتومیکی پرده تمپان (TM) را قبل از قرار گرفتن در معرض فشار نشان می‌دهد.
- علائم بدون تغییر آناتومیک (بدون تروما) از ابتدا هست.

باروتروما درجه 1

- افزایش التهاب پایه
- گیر افتادن مایع یا هوا (حباب قابل مشاهده) در فضای گوش میانی

باروتروما درجه 2

- هر گونه خونریزی که در پرده صماخ یا فضای گوش میانی مشاهده شود
- سوراخ شدگی

بیشتر بخوانید: تغذیه غواصان

وحید موقوفه‌ای

کارشناس تولید محتوای مدرسه غواصی جزیره سفید آرامش

انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وب‌سایت جزیره سفید آرامش مجاز می‌باشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.