سینکرونایز چیست؟ {شنای‌موزون+تاریخچه}

سینکرونایز چیست؟ {شنای‌موزون+تاریخچه}

1 رای شما هم امتیاز بدهید!
1402/08/24   متین سعیدی

سینکرونایز 

شنای‌موزون یا سینکرونایز (Synchronized swimming)، باله‌در‌آب و به‌تازگی نیز شنای‌هنری نام گرفته‌‌است که آمیخته‌ای از شنا، شیرجه، واترپلو، ژیمناستیک و باله‌در‌آب است. سینکرونایز روایت یک‌داستان است. اما نه روی سن، بلکه درآب؛ نه با دیالوگ بلکه با حرکات‌ژیمناستیک و به‌صورت ریتمیک و هماهنگ.

 

تاریخچه کلی شنای‌موزون در جهان

باله‌در‌آب، از سال ۱۹۸۴ برای زنان در جهان افتتاح شده‌است. المپیک و رقابت‌های قهرمانی‌جهان برای مردان اجرا نمی‌شود، ولی در رقابت‌های ملی و بین‌المللی دیگری به مردان اجازه رقابت داده‌می‌شود. در مسابقات Canada Synchro و USA Synchro به مردان اجازه رقابت با زنان داده‌می‌شود. در دهه ۱۹۲۰ یک گروه از زنان کانادایی، تحت سرپرستی خانم مارگارت سلر “Margaret Seller” بازیکن واترپلو و شیرجه، برنامه‌ای را اجراء کردند که از تکنیک‌های نجات‌غریق و شنا استفاده می‌کرد، آن‌ها این برنامه را شنای تزئین‌شده “Ornamental Swimming” نامیدند. در سال۱۹۰۷، آنتکلرمن “AnnetKellerman” استرالیایی، در یک سیرک در نیویورک در یک مخزن‌شیشه‌ای حرکاتی در آب اجراء کرد که باعث توجه ملی آمریکا به او شد، به‌‌عنوان نخستین بالرین‌آبی در شنای‌هنری به نام “Water Ballet” جلب شود. کاترین کورتیس “Katherine curtis” دانشجوی دانشگاه ویسکانین تجربیاتی در مورد حرکات شیرجه و بدلکاری در آب در سال ۱۹۱۵ شروع کرد. کرتیس یک کلوپ باله زیرآبی در دانشگاه شیکاگو به نام پری‌های مدرن‌دریایی ایجاد کرد، در سال ۱۹۲۳ و بعد از آن در "دریاچه‌ نمایشگاه پیشرفت‌های قرن" در شیکاگو اجراهای زیادی داشتند. حضور در نمایشگاه ۱۹۳۴ توجه‌هات بسیاری را به ‌خود جلب کرد و مقالات زیادی در این‌باره نوشته‌شد. کلرمن، الهام‌بخش زنی بود که بعدها تبدیل به‌یکی از نمادهای هالیوود و سینما شد. استرویلیام “Ester Williams”  (قهرمان شنای‌آزاد آمریکا و شرکت‌کننده در المپیک)، زندگی کلرمَن را به‌‌صورت فیلمی‌موزیکال به‌نام ”پری‌دریایی میلیون‌دلاری“ بازی کرد. هم‌چنین وی در بسیاری از فیلم‌های ”متروگلدوین‌مایر“ در گروه موزیکال‌های آبی در سال ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ بازی کرد. در طول بیست‌سال بعد، این ورزش رشد کرده و بسیار فنی و حرفه‌ای گردید. در سال ۱۹۶۰ بعد از یک سفر دور دنیا، شناگران آمریکایی این ورزش را در بازی‌های‌المپیک را ارائه دادند. باله‌زیرآب در سال ۱۹۸۴ به‌صورت ورزش‌المپیکی در دو‌نوع رقابت‌های انفرادی و دو‌نفری پذیرفته شد. امروزه تنها انواع دونفره و تک‌نفره و گروهی در المپیک وجود دارد. ایالات متحده آمریکا تنها کشوری است که مسابقات سه‌نفری را در سطح‌ملی انجام می‌دهد. اولین مسابقات‌رسمی ثبت شده در ۲۷ می ۱۹۳۹ بین کالج معلمین شیکاگو تحت مربیگری کرتیس و کالج نوجوانان رایت در شیکاگو انجام شد. پس از مدت‌کوتاهی با برنامه‌ریزی بیلی‌رز که در نمایشگاه ۱۹۳۹ نیویورک با شرکت قهرمانان‌المپیک الئنورهوئم و ”جانی ویسمولر (Jonny Weissmuller“اولین تارزان سینما) این ورزش مقبولیت عمومی بیشتری پیدا کرد. به‌حدی که برای نمایشگاه سال بعد در سانفرانسیسکو با شرکت استر ویلیامز رزرو شد. سازمان مرکزی ورزش‌های‌آماتوری در سال ۱۹۴۰ اولین مسابقه چند‌تیمی را در ویلمت در ایالت ایلینویز برگزار کرد. درسال‌بعد سازمان رسماً باله‌زیر‌آب را به‌عنوان یک ورزش رقابتی دو‌نفره و تیمی تصویب کرد. سه کلوپ شیکاگویی در اولین مسابقه قهرمانی‌ملی آگوست ۱۹۴۲ شرکت کردند مسابقات بعدی به‌ علت جنگ جهانی دوم به‌تأخیر افتاد. اما در سال ۱۹۴۶ اولین مسابقات‌رسمی قهرمانی‌ملی برگزار‌ شد. 
آموزش سینکرونایز
در سال 1950 برنامه انفرادی شنای‌هماهنگ به مسابقات‌قهرمانی اضافه شد و اعتراضات زیادی را به‌همراه داشت که شنای‌هماهنگ‌انفرادی یک‌جمله متناقض است. درواقع شرکت‌کنندگان باید با موسیقی هماهنگ می‌شدند نه با حرکات نفر دیگر. برنامه‌های بین‌المللی تقریباً هم‌زمان با گسترش این ورزش در ناحیه غرب‌آمریکا و در کانادا گسترش پیدا کرد و بعد از جنگ‌جهانی دوم در تمام دنیا گسترش یافت. شناگران آمریکایی و کانادایی این ورزش را در سال ۱۹۵۱ در نخستین بازی‌های پان‌امریکن و در ۱۹۵۲ در المپیک هلسینکی فنلاند نمایش دادند. از آن‌جا‌یی‌که بسیاری از کشورها به این قضیه علاقه‌مند شده‌بودند. فینا که مقررات ورزش‌های‌آبی در جهان را اداره می‌کند در سال ۱۹۵۴ بخشی را به باله‌زیر‌آب اختصاص داد. 
نخستین مسابقات‌رسمی بین‌المللی در بازی‌های پان‌امریکن ۱۹۵۵ برگزار و در سال ۱۹۵۹ از برنامه پان‌امریکن حذف شد و در سال ۱۹۶۳ مجدداً اضافه شد. در سال ۱۹۶۷ مجدداً حذف شد و از سال ۱۹۷۱ دوباره به برنامه‌ها اضافه شد. این ورزش از نظر بین‌المللی موقعیت‌مستحکمی پیدا کرد که فینا در سال ۱۹۷۳ در مسابقات قهرمانی ورزش‌های‌آبی این ورزش را به‌همراه شنا، شیرجه و واترپلو به رسمیت شناخت. در مسابقات المپیک ۱۹۸۴ لوس‌آنجلس مسابقات تکی و دونفره به‌طور رسمی برگزار شد. در سال ۱۹۹۶ مسابقات‌تیمی ۸نفری جانشین آن‌ها شد. اما در سال ۲۰۰۰ برنامه دو نفری باز به این مسابقات اضافه شد.
 

تاریخچه شنای موزون در ایران

پیدایش رشته ورزشی سینکرونایز در ایران ابتدا توسط خانم اعظم رشیدی (یکی از مربیان شنا) در سال ۱۳۷۱ به صورت غیر‌رسمی در شهر‌تهران، استخر‌حجاب، آغاز گردید. وی با توجه به علاقه‌ای که به هنر باله داشت. با تماشای فیلم‌های ویدئویی مسابقات جهانی و المپیک وقت، حرکات شناگران‌موزون را به‌صورت تقلیدی در آب انجام می‌داد.
در سال ۱۳۸۰ خانم صوفیا ساروات مدرس‌فینا از سوی فدراسیون‌شنا به ایران دعوت‌شد و ایشان دو‌کلاس مربیگری و داوری رشته سینکرونایز را آموزش دادند. در پایان دوره ۳۰نفر به‌عنوان مربی و ۳۵نفر به‌عنوان داور، موفق به‌اخذ کارت‌رسمی از فدراسیون‌جهانی‌شنا شدند و از آن‌سال به‌بعد رشته‌ورزشی سینکرونایز به‌صورت رسمی وارد رشته‌های ورزشی ایران شد.
 
بیشتر بخوانید: روند بازی واترپلو

متین سعیدی

کارشناس ثبت‌نام جزیره سفید آرامش

انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وب‌سایت جزیره سفید آرامش مجاز می‌باشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.

1402/08/24   متین سعیدی

بحث و تبادل نظر
مریم
1402/12/23 12:08
خانم اعظم رشیدی دمش گرم ولی فقط برای خانمها نمایش میشه متأسفانه
پاسخ...
متین سعیدی
1402/12/24 10:52
درود، بله در شرایط موجود.
حسن
1402/12/23 11:58
من فکر میکردم این ورزش فقط برای خانمهاست ولی متوجه شدم آقایان هم دارن جالب
پاسخ...
متین سعیدی
1402/12/24 11:02
درود، بله درسته معمولا خانمها در این ورزش هستند، ولی آقایان هم دستی بر آتش دارند.
نظرات تعداد کاراکترهای باقی مانده: 300
رد کردن