غواصی در دوران زایمان، شیردهی و یائسگی
غواصی بعد از زایمان
زایمان طبیعی:
بعد از زایمان طبیعی، واژینال حدود سه هفته لازم است تا دهانه رحم بسته شود و حدود یک هفته دیگر طول می‌کشد تا قدرت عضلانی لگن و شکم به حالت عادی برگردد. (البته این بازگشت وابسته به مقدار تحرک زائو قبل از حاملگی دارد.) در صورت عدم وجود ممنوعیت‌هایی مانند: کم خونی‌های شدید و یا زخم‌های زایمانی بهبود نیافته، فعالیت‌های غواصی بعد از چهار هفته امکان‌پذیر است.
زایمان سزارین:
در زایمان‌های سزارین اکثر متخصصان زنان مدت 4 تا 6 هفته را برای انجام فعالیت‌های حداکثری توصیه نمی‌کنند. در صورت بروز عوارض بعد از زایمان مانند کم خونی یا عدم بهبود زخم‌های جراحی، این مدت حداقل 8 هفته پیشنهاد می‌شود.
زایمان‌های چند قلویی:
زایمان‌های چند قلوئی، حاملگی‌های پر‌خطر و زایمان بعد از آن و مشکلات قبلی فرد حامله همگی در تصمیم‌گیری در مورد بازگشت به غواصی هم در زایمان سزارین و هم طبیعی موثر هستند.
غواصی و شیردهی:
نگرانی‌هایی در مورد غواصانی که به فرزند خود شیر می‌دهند مبنی بر آنکه ممکن است در غدد شیری آنها حباب‌های نیتروژن تشکیل شود و این حباب‌ها از راه شیر وارد بدن نوزاد گردد، وجود دارد. شواهدی مبنی بر وجود نیتروژن در شیر مادران شیرده غواص وجود ندارد. هرچند که اگر هم نیتروژنی وجود داشته باشد، خوردن آن توسط نوزاد با ورود به دستگاه گوارش وی ضرری برای او ندارد. زیرا به طور طبیعی در معده نوزاد هوا وجود دارد.
بزرگی سینه‌ها در نتیجه احتباس شیر به‌ویژه هنگامی که مادر از فرزند خود ساعت‌ها دور است در زنان رخ می‌دهد. این بزرگی ممکن است باعث فشار روی سینه‌ها توسط بندهای تجهیزات گردد و باعث ناراحتی مادر شود. فشار بالای آب در حین غواصی تاثیری روی سینه‌های بزرگ شده ندارد.
بهتر است قبل از غواصی به وسیله مکنده‌ها و یا وسیله‌های مخصوص شیر، سینه را بدوشید و از شیر خالی کنید و برای نوزاد در یخچال نگه‌داری کنید. این شیر دوشیده شده تا 24 ساعت قابل استفاده برای تغذیه نوزاد است.
نگرانی بیشتری راجع به ورود میکروب‌های دریایی از طریق نوک سینه به غدد شیری وجود دارد که گاهی باعث اسهال‌های شدید در نوزاد و یا گاهی باعث عفونت‌های پستان در زنان می‌گردد. در صورت بروز عوارضی مانند: درد، تب، بزرگی و قرمزی پستان بایستی درمان سریع انجام شود. در آخر اینکه فعالیت‌های غواصی و شرایط محیطی ممکن است باعث کم آبی مادر و کم شدن مقدار شیر وی گردد. عامل دیگر کم آب شدن بدن در هنگام رفلکس غوطه‌وری است. با مصرف مناسب مایعات می‌توان از این امر جلوگیری کرد.
ایمپلنت‌های سینه (BREAST IMPLANTS)
بطور کلی 3 نوع ایمپلنت سینه وجود دارد.
- سیلیکون
- سالی
- سیلیکون و سالین
یک مطالعه بر روی هر سه نوع این ایمپلنت‌ها در شرایط اتاق فشار انجام شده است که نتیجه آن بیانگر جذب 1 تا 4 درصدی نیتروژن در آنها بوده است. ایمپلنت سالین کمترین و ایمپلنت سیلیکون بیشترین جذب را داشتند. مقدار تغییرات حجمی هر سه ایمپلنت به اندازه‌ای نبود که باعث آسیب به آنها گردد. مطالعه‌ای تاکنون بر روی ایمپلنت‌هایی که به‌طور واقعی در انسان کار گذاشته شده‌اند، انجام نشده است. اما به نظر می‌رسد زنان دارای ایمپلنت‌های سینه بعد از طی دوران نقاهت بعد از جراحی و تایید پزشک جراح مشکلی در غواصی نداشته باشند. ایمپلنت‌های سیلیکونی ممکن است شناوری را تغییر دهند. بعد از جراحی غواصی منوط به تایید پزشک است. همچنین تغییراتی که در بدن رخ داده‌است، بایستی هنگام پوشیدن تجهیزات غواصی (BCD، وت سوت و وزنه) مورد توجه قرار گیرد.
یائسگی و پوکی استخوان در غواصان
اطلاعاتی زیادی وجود ندارد که نشان دهنده آن باشد که زنانی که در حوالی دوران یائسگی و یا یائسگی هستند خطر DCS یا پوکی استخوان بیشتری دارند. متوسط سن یائسگی 50 سال است و پوکی استخوان معمولا بین 60 تا 65 سال و شکستگی‌های استخوانی حوالی سن 70 تا 75 سالگی رخ می‌دهد. استئونکروز یا خراب شدن استخوان با استئوپنی یا پوکی استخوان مکانیسم‌های متفاوتی دارند. استئونکروز حاصل بسته شدن مویرگ‌های کوچک استخوان است که باعث نرسیدن اکسیژن و مواد غذایی به سلول‌های استخوان و مرگ آنها می‌شود. استئوپنی ناشی از کم شدن متابولیسم سلول‌های استخوان ساز و کاهش فعالیت‌های استخوانی است. غواصی اثری بر فعالیت‌های این سلول‌ها ندارد. توصیه‌های مفید به غواصان در سنین یائسگی این است که در غوص‌های خود پروفایل‌های محافظه کارانه‌تر را انتخاب کنند که صدمه‌ای به استخوان‌هایی که شامل تغییرات استئوپورتیک شده‌اند نزند.
منارک یا شروع پریود (MENARCHE)
در شروع پریود دختران معمولا به 95% قد نهایی خود رسیده‌اند و در طی 1 تا 2 سال آینده به قد کامل خود می‌رسند. این مرحله است که معمولا با جایگزینی سریع چربی بدن در حدود سن 13 تا 15 سالگی رخ می‌دهد، که معمولا در این زمان کاهش محسوسی در انجام فعالیت‌های هوازی و قدرت جسمانی آنها نیز وجود دارد.
تغییرات اندازه‌های بدن در سن 13 سالگی در اوج است و کم‌کم کمتر می‌شود. برای بعضی از دختران در این سن، این تغییرات باعث مشکلاتی در مواجهه با تجهیزات سنگین غواصی می‌گردد.
در این دوران استخوانی شدن غضروف‌ها در محل صفحه رشد انجام می‌شود که ممکن است حباب‌های نیتروژن در آن شکل گیرند اما به‌ندرت باعث بروز مشکل می‌شوند.
غواصان جوان معایب متابولیک خاصی دارند. آنها زودتر دچار کم آبی و کم شدن حجم خون می‌شوند. تولید گرمای متابولیکی بیشتر و برای آن انرژی زیادتری مصرف می‌کنند. دختران خیلی بیشتر از زنان دچار سرما می‌شوند و حدود 20 برابر بیشتر دما را در آب از دست می‌دهند بنا بر این محافظت گرمایی بیشتری در مورد دختران جوان مورد نیاز است و اهمیت وت سوت متناسب اندام آنها بیشتر است.
بیشتر بخوانید: غواصی در دوران بارداری
انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وب‌سایت جزیره سفید آرامش مجاز می‌باشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.