دیابت و غواصی
با چه قندخونی می‌توانیم غواصی کنیم؟ آیا دیابت در غواصی تاثیرگذار است؟ کنترل قندخون در غواصی چگونه است؟ وبلاگ جزیره سفید آرامش پاسخ تمام این سولات را می‌دهد.
شایعترین بیماری غدد درون ریز دیابت است. این بیماری تیپ‌بندی مختلفی دارد و 3 نوع آن عبارتند از:
1) دیابت وابسته به انسولین یا نوع یک یا I.D.D.M
شروع آن در خردسالان، کودکان و نوجوانان است. اما گاهی در بزرگسالی هم رخ می‌دهد. به علت نامشخص، سلول‌های ترشح کننده انسولین در پانکراس (لوزالمعده) تخریب شده و از بین می‌روند. عدم وجود انسولین باعث بالا رفتن قندخون می‌گردد. علائم آن مربوط به عوارض بالا رفتن گلوکز خون یا هایپرگلیسمی است. بدین صورت که معمولا فرد جوانی که تا قبل از این مشکلی نداشته دچار پر ادراری، پرنوشی، کاهش هوشیاری، کاهش آب بدن و در صورت عدم رسیدگی و درمان دچار کما و مرگ می‌گردد.
2) دیابت غیر وابسته به انسولین یا نوع 2 یا N.I.D.D.M
معمولا در سن بزرگسالی رخ می‌دهد. اما امروزه متاسفانه به دلیل چاقی جوامع جوان و نوجوان ممکن است در این سنین هم دیده شود. شروع آن بدون سر و صدا بدون عوارض چشمگیر است و بیمار ممکن است سال‌ها قبل از تشخیص بیماری دچار افزایش قندخون شده باشد. گاهی در یک آزمایش روتین در فرد بدون علامت تشخیص داده می‌شود. دلیل بالا رفتن قندخون مقاومت سلول‌های بدن به عملکرد انسولین و عدم ورود قند به داخل سلول است. از دیگر علل آن کاهش ترشح انسولین از پانکراس و افزایش هورمون گلوکاگون (هورمون بالا برنده قندخون) میباشد.
3) دیابت ثانویه
این نوع دیابت بر اثر بروز بیماری یا وضعیت دیگری که باعث افزایش قندخون می‌گردد، عارض می‌شود. شایعترین آن دیابت بارداری یا G.D.M است که در حدود 4 درصد حاملگی‌ها اتفاق می‌افتد. علت آن مقاومت به انسولین و در نتیجه بالا رفتن هورمون‌های بارداری در زنان است.
تشخیص دیابت
اگر در فردی در 2 آزمایش که به توالی انجام شده یکی از معیارهای زیر وجود داشته باشد، تشخیص دیابت برای وی داده می‌شود.
- قندخون ناشتا مساوی یا بیشتر از 126 میلی‌گرم در دسی‌لیتر.
- قندخون غیر ناشتا بیشتر یا مساوی 200 میلی‌گرم در دسی‌لیتر.
- هموگلوبین A1C (متوسط قند سه ماه) بیشتر یا مساوی 6.5 درصد.
مرحله پیش دیابت (در مورد دیابت نوع 2)
در این مرحله اندازه قندخون پایین‌تر از اعداد بالا ولی بالاتر از حد طبیعی است. این یک وضعیت بینابینی است. اگر شخص سبک زندگی و غذایی سالم داشته باشد به گروه سالم‌ها و اگر نداشته باشد به گروه دیابتی‌ها میرود. معیارهای مرحله پیش دیابت بدین شرح است:
- قندخون ناشتا بزرگتر از 100 و کمتر از 126.
- قندخون غیر ناشتا بیشتر از 140 و کمتر از 200.
- هموگلوبین A1C بیشتر از 6.5 و کمتر از 7 درصد.
درمان دیابت نوع یک:
تزریق مادام‌العمر انسولین.
درمان دیابت نوع دو:
- رعایت سبک زندگی سالم.
- رژیم غذایی و مصرف داروهای کاهش‌دهنده قندخون و گاهی تزریق انسولین است.
درمان دیابت در حاملگی:
تزریق انسولین است که معمولا بعد از به دنیا آمدن فرزند و کاهش هورمون‌های حاملگی دیابت ناشی از حاملگی برطرف می‌گردد.
عوارض دیابت:
در صورت کنترل نکردن قندخون در طول عمر فرد دچار عوارض متعدد کلیوی، چشمی، قلبی، عصبی، مغزی و... می‌گردد. شایعترین علت نارسایی کلیوی و نیاز به دیالیز افزایش قندخون است.
عوامل خطر در دیابت نوع 2:
- ارث
- چاقی
- عدم فعالیت فیزیکی
- بی‌تحرکی
در سال‌های قبل تمامی افراد مبتلا به دیابت از غواصی منع می‌شدند، اما به دلیل پیشرفت‌های علمی و وجود داروها و تجهیزاتی که باعث کنترل بهتر قندخون می‌شوند و علاقمندی تعداد بیشتر جوانان به این ورزش در مورخ 19 ژوئن 2005 در لاس وگاس آمریکا با مشارکت DAN و UHMS یا انجمن پزشکی هیبرباریک و زیرآبی مجمعی از متخصصان و پزشکان غواصی تشکیل و در آخر به رهنمودهای زیر برای وجود صلاحیت فرد مبتلا به دیابت برای ورود به غواصی ورزشی دست یافتند.
افراد مبتلا به دیابت در هنگام ورود به این ورزش مانند دیگر افراد بایستی از سلامت قلب، ریه، عدم وجود تشنج و صرع و عدم وجود عوارض دیابت بر سایر ارگان‌های بدن توسط پزشک صلاحیت‌دار معاینه و گواهی سلامت دریافت کنند.
آنان باید بالای 18 سال سن داشته باشند.
در افرادی که تحت آموزش‌های تخصصی کنترل قندخون قرار گرفته‌اند سن می‌تواند بالای 16 سال باشد.
داوطلبان بایستی تحت درمان‌های مشخص و ثابت شده کنترل قندخون قرار داشته باشند و به سبب این درمان‌ها قند آن‌ها در محدوده نرمال قرار داشته باشد. این افراد باید تحت مراقبت‌های دوره‌ای از نظر وجود یا عدم وجود عوارض دیابت قرار داشته باشند.
در صورتی که فرد بالای 40 سال سن باشد بایستی برای عوارض بدون علامت قلبی عروقی مورد ارزیابی قرار گیرد.
چگونه با دیابت غواصی کنیم؟
داوطلبانی که ارزیابی‌های اولیه ذکر شده در بالا را گذراندند با رعایت شرایط زیر مجاز به غواصی هستند.
- حداکثر عمق مجاز برای آنان 30 متر است.
- غواصی این افراد باید در محیط‌های آبی آرام و دور از جریان و فعالیت‌های زیاد باشد.
- غواص همراه آنان بایستی فردی آشنا با وضعیت جسمی غواص مبتلا به دیابت و عوارض دیابت باشد.
- ترجیحا خود غواص همراه، مبتلا به دیابت نباشد.
- مدت زمان غواصی بیشتر از یک ساعت نباشد.
- غوص‌ها در محدوده غواصی بدون برداشت فشار باشد.
- از غواصی در فضاهای سربسته مانند غارها و یا مغروق‌ها خودداری شود.
شرایط دارویی و قندخون قبل از غواصی
فرد دیابتیک داوطلب غواصی باید در شرایط کنترل شده قندخون باشد در صورتی که داروی خوراکی کاهنده قندخون وی به مدت کمتر از سه ماه شروع شده یا داروی جدیدی در این مدت تجویز شده، باید غواصی را تا پایان 3 ماه و ثابت ماندن وضعیت قندخون به تاخیر بیاندازد. در مورد انسولین این مدت یک سال است. همچنین این فرد نبایست برای حداقل یک سال هیچ گونه حملات افت قندخون و یا افزایش قندخون به صورتی که هوشیاری خود را از دست بدهد و برای اصلاح آن احتیاج به دخالت شخص دیگری باشد داشته باشد و سابقه‌ای از افت قندخون بدون علامت نداشته باشد.
{توضیح: هنگام افت قندخون در بدن مکانیسم‌های هشداردهنده با تحریک عصب سمپاتیک فعال می‌شود و علائمی مانند طپش قلب، عرق سرد، احساس ضعف و گرسنگی در شخص پدیدار می‌گردد. هدف از این مکانیسم‌ها آگاهی فرد برای مصرف مواد قندی است. در کسانی که دیابت طولانی مدت دارند به دلیل آسیب، اعصاب این مکانیسم هشداردهنده از بین میرود و ممکن است فرد بدون بروز این علائم دچار افت شدید قند گردد و هوشیاری خود را از دست بدهد.}
در طی یک ماه گذشته و آزمایشات سالانه متوسط هموگلوبین 3 ماهه یا A1CHb کمتر یا مساوی 9 باشد. مقادیر بیشتر از 9 نشانگر درمان ناکافی و لزوم پیگیری برای اصلاح آن است.
عارضه مشخص ثانویه به دیابت نداشته باشد (مانند اختلالات عصبی، کلیوی، قلبی و...)
غواص تعهد بدهد که از تمامی دستورالعمل‌های غواص مبتلا به دیابت پیروی کند و در صورت بروز عوارض احتمالی مربوط به غواصی، غوص زدن را تا هنگام پیگیری کامل و مشورت با پزشک متوقف کند.
مدیریت قند خون در روز غواصی
قبل از ورود به آب، قندخون بایستی بین 150 تا 300 میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد و در صورت وجود مقادیر کمتر یا بیشتر، غواصی‌ها به تاخیر بیافتد. علاوه بر اندازه‌گیری قندخون در هنگام ورود به آب بایستی 2 اندازه‌گیری دیگر یکی، نیم ساعت و دیگری یک ساعت قبل از ورود به آب انجام شود که مقادیر آن باید بین دو عدد ذکر شده باشند.
غواص باید در تمامی دایوهای خود گلوکز خوراکی (قند، شکر، نبات) و یا دیگر مواد شیرین زود جذب شونده همراه داشته باشند.
غواص بایستی در سطح آب آمپول گلوکاگون همراه داشته باشد و اگر علائم افت قندخون در زیر آب بروز کرد غواص بایستی با همراه خود به سطح آمده و شناوری مثبت بگیرد و در همان جا گلوکز خوراکی (قند، شکر و...) مصرف کند و سپس از آب خارج شود. در صورت افت هوشیاری و ناتوانی در بلع، همراه وی پس از ایجاد شناوری مثبت و تزریق گلوکاگون آماده برای انجام عملیات احتمالی احیا باشد.
در طی 12_15 ساعت بعد از غواصی به طور مکرر قندخون خود را کنترل کند.
در روز غواصی به خوبی هیدراته باشد.
تمام غوص‌های خود همراه با تمامی نتایج قندخون در زمان‌های مختلف خود را در دفتر ثبت غوص‌ها (Log Book) یادداشت کند.
بیشتر بخوانید: عمیق‌ترین استخر دنیا
انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وب‌سایت جزیره سفید آرامش مجاز میباشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.