باروترومای ریه چیست؟

همه‌گیری باراتروما‌ها

9 میلیون غواص در سراسر جهان وجود دارد که سه میلیون آن‌ها در ایالات متحده هستند. میانگین سنی 30 سال است و 60 درصد مرد و 40 درصد زن هستند. بررسی داده‌های مرگ و میر شبکه هشدار غواصان (DAN) نشان می‌دهد که باروتروما بیشترین آسیب گزارش شده مربوط به غواصی است. تقریباً 80 درصد صدمات مربوط به باروترومای گوش و سینوسی است. 15٪ به دلیل باروترومای ریوی، از جمله آمبولی گاز شریانی است. 5 درصد باقیمانده آسیب ناشی از باروتروماهای گوارشی، دندانی، ماسکی یا فشار لباس (suit) است. اکثر تلفات غواصی به دلیل غرق شدن، بیماری آترواسکلروتیک قلبی (آترواسکلروز از طریق رسوبات چربی ایجاد می‌شود که باعث تنگی شریان‌های فرد شده و عبور جریان خون را محدود می‌کند. افراد مبتلا به شریان‌های مسدود شده به احتمال زیاد دچار سکته‌های مغزی، حملات قلبی، و رگ‌های خونی تنگ و باریک در پاهای خود می‌شوند.) و آمبولی گاز شریانی ناشی از باروتروما ریوی است. بسیاری خواستار کالبد شکافی تخصصی و روش‌های گزارش دهی برای درک بهتر وقوع این آسیب شده‌اند.

پاتوفیزیولوژی

آلوئول‌ها کوچکترین بخش ریه هستند که در آن تبادل اکسیژن و دی اکسید کربن صورت می‌گیرد. تحت کاهش فشار و افزایش حجم (ناگهانی)، آلوئول‌ها همراه با رگ‌های خونی اطراف خود پاره می‌شوند. آلوئول‌ها مملو از خون و آوار شده و فرو خواهند ریخت. آلوئول‌ها در مرکز و اطراف قرار دارند. بسته به محل آلوئول‌های پاره شده، هوا به بیرون نشت می‌کند. به طور کلی، هوا به پنج ناحیه در بدن حرکت می‌کند. می‌تواند به سمت مدیاستن حرکت کند و باعث ایجاد پنومومیاستینوم، پنوموپریکاردیوم و سپس به سمت سر و گردن شود که به صورت آمفیزم زیر جلدی ظاهر می‌شود یا در امتداد مری دنبال می‌شود و باعث پنوموپریتونوم می‌شود.

می‌تواند به صورت محیطی به فضاهای پلور برود و باعث پنوموتوراکس یا پنوموتوراکس تنشی شود. هوای آلوئولی می‌تواند وارد رگ‌های مویرگی، وریدهای ریوی و گردش خون مرکزی شود و آمبولی گاز هوا را ایجاد کند که یک رویداد تهدید کننده زندگی است.

تاریخ و فیزیکی

علائم و نشانه‌های جسمی باروتروما ریوی مربوط به غواصی می‌تواند با پنومومیاستینوم یا آمفیزم زیر جلدی ظریف باشد. با این حال، باروترومای شدید ریوی مرتبط با غواصی همراه با پنوموتوراکس، پنوموتوراکس تنشی، یا علائم آمبولی هوا-گاز مغزی بلافاصله پس از بیرون آمدن سطح یا در عرض ده دقیقه ظاهر می‌شوند. علائم کلی شامل سرفه، تنگی نفس، هموپتیزی، درد قفسه سینه، تنگی نفس، خفگی، تغییر صدا، گرفتگی صدا، مشکل در بلع، سیانوز، نارسایی تنفسی، از دست دادن هوشیاری، ایست قلبی و مرگ است.

پنومومیاستینوم می‌تواند بدون علامت باشد یا بیماران ممکن است ناراحتی قفسه سینه، درد قفسه سینه زیر سینه، سرفه، تنگی نفس، تغییر صدا، گرفتگی صدا، و مشکل در بلع را تجربه کنند. علامت هامان صدای ترق و تروقی است که در حضور پنومومیاستینوم با ضربان قلب از روی پرکوردیوم شنیده می‌شود. پنوموپریکاردیوم می‌تواند باعث درد قفسه سینه، درد شانه یا کمر، ضربان قلب سریع و آریتمی شود.

آمفیزم زیر جلدی در ناحیه گردن می‌تواند منجر به تغییرات صدا، مشکل در بلع، خفگی یا احساس جسم خارجی شود. هنگامی که هوا در بافت‌های زیر پوستی حرکت می‌کند، می‌توان کرپیتوس یا احساس ترق و تروق را در زیر پوست احساس کرد. هوا می‌تواند در مری حرکت کند و باعث پنوموپریتونئوم شود.(صدای مفاصل یا کریپتاسیون (به انگلیسی: Crepitus) به حالتی گفته می‌شود که از مفصل‌ها یا زیر پوست بدن صداهایی مانند ترق‌توروق یا خش‌خش شنیده شود. زردپی‌هایی که استخوان‌ها را به هم متصل می‌کنند نیز می‌توانند چنین صداهایی ایجاد کنند.)

پنوموتوراکس به دلیل افزایش مقاومت در هنگام حرکت هوا بین پلور احشایی و جداری بسیار کمتر از پنومومیاستینوم است. با این حال، پارگی آلوئول‌ها در سطح منجر به پنوموتوراکس و کلاپس ریه می‌شود. پنوموتوراکس تنشی با اعمال فشار بیشتر بر قلب و جریان خون عروق بزرگ که منجر به نارسایی گردش خون، ایست قلبی و مرگ می‌شود، ایجاد می‌شود. پنوموتوراکس باعث درد قفسه سینه پس از پارگی همراه با تنگی نفس، تنفس کم عمق سریع، عدم تقارن قفسه سینه، تاکی کاردی (ضربان قلب بالا در حالت استراحت) و صداهای تمپانیک قفسه سینه در سمت پارگی می‌شود.

آمبولی‌های هوا زمانی تشکیل می‌شوند که هوا به مویرگ‌ها، وریدهای ریوی و گردش مرکزی وارد می‌شود. این حباب‌ها در قلب یا مغز جمع می‌شوند و جریان خون را مسدود می‌کنند. سلول‌های اپیتلیال و اندوتلیال آسیب دیده واسطه‌های التهابی را آزاد می‌کنند. این آسیب به سلول‌ها منجر به نشت رگ‌ها می‌شود که باعث تورم می‌شود. علائم اولیه آمبولی گاز شریانی از دست دادن هوشیاری، تشنج و ایست قلبی به دلیل عدم جریان خون در عروق بزرگ یا آمبولی گاز هوا در ساقه مغز است. آمبولی هوا-گاز همچنین می‌تواند باعث سردرد، گیجی، بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، پارستزی، خستگی، همی پلژی، فلج، آفازی یا هر علامت سکته شود. آمبولی‌های هوا-گاز همچنین می‌توانند به شریان‌های کرونری برسند و به‌صورت انفارکتوس میوکارد (سکته قلبی) همراه با درد قفسه سینه، فشار قفسه سینه، دردی که به گردن، شانه‌ها، پشت یا فک منتشر می‌شود، ظاهر شوند. ممکن است شوک و ایست قلبی ایجاد شود. بیماران مبتلا به فورامن اوال (PFO) ثبت شده در معرض خطر بیشتری برای عبور حباب‌های گاز از شانت راست به چپ و ایجاد آسیب CNS هستند.

باید در مورد آسیب‌های قبلی رفع فشار، حباب‌های ریوی، سندرم مارفان، آسم، بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)، بارداری و هرگونه آسیب یا جراحی قبلی ریوی تحقیق شود.

شما باید بدانید که زمانی غواص خوبی خواهید بود که امنیت را برای خود و همیار غواصی خود در اولیت قرار دهید.

بیشتر بخوانید: ارزیابی و درمان باروترومای ریوی

غزال لجه

مسئول سئو مدرسه غواصی جزیره سفید آرامش

انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وب‌سایت جزیره سفید آرامش مجاز می‌باشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.