ادم ریوی چیست؟ چه زمانی اتفاق می‌افتد و علائم آن چگونه است؟

ادم ریوی نشت غیر طبیعی مایع از جریان خون به آلوئول‌ها یا همان کیسه‌های هوای میکروسکوپی در ریه‌ها است. اغلب نتیجه نارسایی قلبی یا سایر مشکلات قلبی است. با این حال، گاهی اوقات ادم ریوی در شناگران و غواصان مشاهده می‌شود که هیچ علت پزشکی زمینه‌ای مشخص نیست.

این وضعیت ادم ریوی غوطه‌ور (IPE) نامیده می‌شود و به صورت شروع سریع تنگی نفس، سرفه و گاهی خلط کف آلود خونی ظاهر می‌شود. خستگی مفرط و احساس ریه‌های "خیس" نیز شایع است.

از آنجایی که مایع در فضاهای حاوی هوا در ریه‌ها جمع می‌شود و تبادل گاز را قطع می کند، IPE شبیه غرق شدن است. تفاوت مهم این است که مایع انسدادی به جای استنشاق آب اطراف، از داخل بدن می‌آید.

 

شبکه هشدار غواصان DAN هر ماه چند تماس دریافت می‌کند که در آنها غواصان علائمی را گزارش می‌کنند که نشان دهنده IPE است.

اگرچه IPE اغلب پس از خروج غواص از آب به سرعت برطرف می‌شود، ناراحتی تنفسی در محیط غواصی می‌تواند بسیار خطرناک باشد. IPE همچنین به عنوان ادم ریوی ناشی از شنا (SIPE) شناخته می‌شود و وابسته به عمق نیست، به این معنی که می‌تواند با هر غوطه‌وری رخ دهد.

در طی غوطه‌وری، خون از اندام‌های بدن به سمت مرکز هدایت می‌شود و در نتیجه حجم خون در قفسه سینه افزایش می‌یابد و در نتیجه فشار در رگ‌های خونی ریوی افزایش می‌یابد.

توسعه IPE ممکن است همراه با بسیاری از عوامل کمک کننده دیگر از جمله آب سرد، هیدراتاسیون بیش از حد، فشار خون بالا کنترل نشده، فعالیت سنگین و مقاومت تنفسی بالا (به ویژه در هنگام استنشاق) باشد. توجه به این نکته حائز اهمیت است که همه این عوامل نباید برای ایجاد یک پرونده وجود داشته باشند. IPE در آب گرم و هنگام غوطه‌وری در فعالیت‌های مختلف گزارش شده است.

هرکسی که حین غواصی دچار تنگی نفس ناگهانی یا سرفه‌های مداوم می‌شود، باید غواصی را تا حد امکان به طور ایمن متوقف کند و روی سطح از اکسیژن ۱۰۰ درصد تنفس کند.

با توجه به شدت وضعیت، یا احتمال بروز سایر علائم، توصیه می‌شود غواص به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشد. انجام غواصی باید تا زمان مشورت با پزشک به تعویق بیفتد.

 

 

در حالی که تحقیقات برای ارزیابی نقش عوامل مختلف در حال انجام است، در حال حاضر هیچ راهی برای پیش بینی ابتدا به IPE وجود ندارد. علائم خفیف IPE ممکن است در ابتدا کاهش یابد و مداخله مناسب را به تاخیر بیندازد. آشنایی غواصان با این عارضه مهم است تا بتوان علائم را تشخیص داد و اقدامات مناسب را انجام داد.

بروز IPE در میان غواصان تفریحی که در شرایط راحت غواصی می‌کنند نسبتاً کم است و غربالگری همه غواصان غیرممکن است. غواصان با سابقه شناخته شده IPE در حال حاضر حساس هستند و نیازی به غربالگری ندارند. با این حال، بروز IPE در میان کارآموزان نیروی دریایی و ورزشکاران سه‌گانه بسیار بیشتر است و غربالگری ممکن است برای این گروه‌ها نیاز باشد.

 

یکی از مشکلات رایج، هیدراتاسیون بیش از حد همراه با شروع سریع ورزش‌های سنگین شنا در سطح است. به غواصان نظامی دستور داده می‌شود که قبل از شنا با انرژی بالا از هیدراتاسیون بیش از حد خودداری کنند. غواصان باید از عملکرد طبیعی تنظیم کننده اطمینان حاصل کنند و برخی از کارشناسان توصیه می‌کنند از تنظیم کننده‌هایی که اجازه می‌دهد مقاومت تنفسی افزایش یابد اجتناب کنید.

 

اینکه آیا غواص باید بعد از یک دوره IPE به غواصی بازگردد یا نه، باید به صورت موردی مشخص شود. تصمیم باید بر اساس وضعیت جسمانی غواص، هرگونه سابقه فشار خون بالا یا بیماری قلبی عروقی و نوع غواصی گرفته شود. بدیهی است که غواصی کم عمق در آب‌های گرم در یک غواص جوان و سالم که از یک مورد خفیف IPE رنج می‌برد، نسبت به یک غواص میانسال با چندین مشکل پزشکی که می‌خواهد پس از یک دوره شدید IPE، به غواصی در آب سرد بازگردد، کمتر نگران کننده است. فردی که بستری شدن در بیمارستان بدلیل اینکه دوره‌های مکرر IPE را تجربه می‌کند احتمالاً باید در آینده از غواصی مجدد خودداری کند.