نیتروژن نارکوسیس

تاریخچه نیتروژن نارکوسیس

علت دقیق مستی نیتروژن هنوز به طور کامل درک نشده است. اثرات آن مانند یک داروی بیهوشی بر روی غواص است.  نیتروژن به نحوی با فیزیولوژی غواص درگیر می‌شود، که انتقال اطلاعات در سراسر سیناپس‌های عصبی را مسدود و یا مختل می‌کند. چندین نظریه وجود دارد که نیتروژن دقیقا این اثر را ایجاد می‌کند. هنگامی که یک فرد عمق غواصی را افزایش می‌دهد، اثرات مستی نیتروژن بیشتر می‌شود. بزرگترین خطر مستی نیتروژن شروع پنهانی و بی‌علامت آن است. مستی نیتروژن یک حالت آرامش ایجاد می‌کند که در آن یک غواص ممکن است یک حالت نادرست سرخوشی و نامرئی بودن را تجربه کند. غواص ممکن است متوجه نشود که در معرض خطر است تا زمانی که خیلی دیر شود. (اگر کلا متوجه شود)! مستی می‌تواند در برخی افراد اثر مخالف داشته باشد و حالت اضطراب بالا و وحشت احتمالی ایجاد کند. عمقی که نارکوسیس به یک عامل خطر احتمالی تبدیل می‌شود 100 fsw (30 msw) است. بنابراین غواص عمیق باید دانش اولیه اصول کار در ارتباط با مستی را داشته باشد.

• در سال 1835، جونود برای اولین بار یک توصیف بالینی از مستی نوشت.
• Behnke، Thompson و Motley، در سال 1935، نتیجه گرفتند که نیتروژن عامل ایجاد مستی است. یافته‌های بیشتر آن‌ها نشان دهنده این بود که اثر زمانی مورد توجه قرار می‌گیرد. فشار سهمی نیتروژن در مخلوط تنفسی متوجه تنفس 3 ATA است. Shilling و Willgrube اولین آزمایش کمی (مقداری) از اثرات مستی را با اجرای آزمون در اتاق‌های فشار بین محدوده 90 تا 300 fsw (27 تا 91 msw) انجام دادند.
• کوستو، در سال 1947، اصطلاح "ربوده شدن عمیق Rapture of the deep" را در توصیف خود از مستی ابداع کرد.
• در سال 1962، کسلینگ و مگ، آزمایشات اتاق فشار را براساس تست‌های پورد و پگبورد تحت فشار 100 fsw قرار دادند. آن‌ها دریافتند که این موردهای آزمایش به طور متوسط: 85/20%کاهش در زمان واکنش انتخابی داشتند؛ کاهش 46/33% در توانایی استدلال مفهومی؛ و 9/7% در مهارت مکانیکی کاهش را تجربه می‌کنند.
• مایلز و مک کی در سال 1964، اولین نفراتی بودند که گزارش مشاهدات، که غواصان مورد آزمایش، توانایی تحمل در مقابل اثرات نامرموز را دارند. این بیانگر عادت کردن به اثرات مستی است.

سال بعد، ۱۹۶۵، گیلبرت میلنر و تام مونت نتایج مایلز و مک کی را تایید کردند. تست‌های آن‌ها نشان داد که: 1) تمرین تاثیر مستقیم بر روی درجه مستی تجربه شده توسط غواص دارد و 2) یک عامل روانی وجود دارد، تا آنجا که فرد چه چیزهایی و فکرهایی را باور دارد.

غواصان که به آن‌ها گفته شده بود که به مستی مبتلا می‌شوند، بیشتر احتمال تبدیل به مست شدن را دارند. به غواصانی که آموزش داده شد که چگونه برای مقابله و مدیریت با مستی به غواصی عمیق‌تر بروند، آن‌ها با اثرات کمتری مواجه شدند. در طول دوره‌ی دهه‌ی 1960 و 70 بسیار کم در مورد مدیریت مستی نوشته شده بود، به غیر از نویسنده‌های غواصی خیلی کم در مورد اثرات مستی نوشته شده بود. آن‌ها هشدار دادند "غواصی عمیق انجام ندهید!". تعداد کمی مقالات در محافل غواصی در مورد غواصی عمیق و مدیریت مستی ارائه شد. تمام این مقالات مورد انتقاد از طرف قدرتمندان غواصی قرارگرفتند. این امر منجر به سرکوب تبادل اطلاعات عمومی در مورد این موضوعات و تبدیل به "تابو" شد. عصر روشنگری در حدود سال 1990 آمد. غواصی عمیق و تکنیکال به یک واقعیت تبدیل شد. یک انفجار اطلاعاتی در دنیای غواصی رخ داد. "موضوعات ممنوعه" حالا دارای انجمن‌های عمومی است. این شامل برخورد و مدیریت مستی نیتروژن می‌شد.

مدیریت مستی نیتروژن

هر غواصی که فکر می‌کند ممکن است به اثرات مستی مصون باشد، با واقعیت کنار نمی‌آید و این حقیقت را نپذیرفته است. تنها روش از بین بردن مستی این است که بیش از 2 ATA  غواصی نکنیم یا نیتروژن را با یک گاز رقیق کننده اساسا غیر مست کننده عوض کنیم. شرکت IANTD / IAND، آموزش در سطوح تکنیکال پیشرفته، مانند: Trimix Diver را فراهم می‌کند. در این دوره، غواصی ما با هوا سروکار دارد و بنابراین باید مدیریت مستی نیتروژن را تا آن‌جا که از اثراتش جلوگیری می‌کند، بیاموزیم.

یک فرد باید از غواصی فراتر از سطح آموزش و تجربه خود اجتناب کند. اگر کسی علائم خطرناک یا مشکوک مستی را تجربه کند، باید صعود کند. یک فرد باید آرام و آهسته پایین برود. وظایف در غواصی عمیق باید در ابتدا ساده باشد. غواصی که غواصی عمیق در هر محیط بخصوص، غار، گودال، حفره، یخ و غیره انجام می‌دهد، آموزش و تجربه مناسب قبل از نزدیک شدن به محدودیت‌های عمق نیاز دارد. مثل همیشه، غواصان باید از استفاده الکل، مواد مخدر و داروها هنگام غواصی عمیق اجتناب کنند. تمام مهارت‌های غواصی باید بیش از حد آموخته شود. برنامه خود را به طوری تنظیم کنید که قبل از غواصی استراحت کافی کرده باشید. اگر به هر دلیلی غواص در مورد غواصی خود احساس نگرانی می‌کند اصلا نباید غواصی نکند! تا زمانی که تجربه زیادی در عمق داشته باشد، باید از انجام کارهای دشوار یا چندگانه اجتناب کند. مهم است که در غواصی آرام باشید. برنامه غواصی را طوری بچینید که غواص بتواند نوعی مرجع بصری برای جهت گیری داشته باشد. از محافظ مناسب برای جلوگیری از هیپوترمی استفاده کنید.

مهم است که سطح بالایی از آمادگی جسمانی را حفظ کنید. برای به حداقل رساندن استرس قبل و در حین غواصی از قبل برنامه ریزی کنید. درجه بالایی از آمادگی ذهنی و روانی نقش مهمی در مدیریت مستی دارد.کنترل ذهن را تمرین کنید. توانایی تمرکز بدون حواس پرتی را توسعه دهید. همیشه باید قبل از اجرا از نظر ذهنی غواصی را تمرین کنید. غواص باید بر روی توسعه و گوش دادن حس شهودی قوی کار کند. در مدیریت مستی، تمرین ذهنی به همان اندازه تمرین فیزیکی مهم است. مانند بسیاری از فعالیت‌ها، اگر کسی آن‌ها را کمتر تمرین کند، احتمال دارد برتری و مهارت خود را از دست بدهد. تحقیقات ثابت کرده است که سطح سازگاری با مستی نیتروژن کاهش می‌یابد، اگر غواص از غواصی عمیق برای مدت قابل ملاحظه‌ای دور باشد سازگاری کمتری با مستی نیتروژن دارد. بعد از هر دوره عدم فعالیت وقت بگذارید  غواصی کنید تا به عمق بیشتر عادت کنید.

بیشتر بخوانید: عوامل موثر بر مستی نیتروژن

غنچه گل‌بافیان

مدیر عامل و موسس مدرسه غواصی جزیره سفید آرامش

انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وب‌سایت جزیره سفید آرامش مجاز می‌باشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.