من مهناز کریمی رکورددار شنای قدرتی - استقامتی و مدرس دو‌ستاره غواصی cmas هستم. از سال ۸۳ با غواصی آشنا شدم. غواصی در زندگی من تاثیرات بسیاری داشت شاید بهتر بگم مسیر زندگیم کاملا عوض شد. بعد از آشنایی با مدرسه غواصی جزیره آرامش و همراهی با خانم گل‌بافیان و آقای خورسند، در کنارشون درس‎های زیادی رو یاد گرفتم.‎
به من یاد دادن که از چالش‌های زندگیم فرار نکنم، بپذیرم‎شون و در برابرشون صبور باشم و حلشون کنم. یاد گرفتم در انجام کارهای شخصی برنامه‎ریزی دقیق داشته باشم، گوش شنوایی برای نظرات بقیه داشته باشم و از انتقاد نترسم و تک‎روی نکنم. یاد گرفتم برای رسیدن به هدف‌هایم باید تلاش کنم، از موانع زندگی نترسم و...خلاصه. فهمیدم که برای موفق شدن باید سختی کشید.
من بهترین خاطرات و بهترین تجارب غواصی‌ام را مدیون این دو عزیز خانم گل‌بافیان و آقای خورسند هستم و برایم افتخاره که همچنان در کنارشون حضور دارم و به عنوان مدرس در این مدرسه فعالیت می‎کنم. بهترین‎ها را برایشان از خداوند منان آرزومندم.

یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای من غواصی کردن بود ولی نمی دونستم چه جوری و از کجا باید شروعش کنم. تا این که پدرم بعد از کلی تحقیق بهم گفت که خانم گل‌بافیان اولین خانم مدرس غواص ایران هستند و میشه بهشون اعتماد کرد. اولین برخوردی که با خانم گل‌بافیان و آقای خورسند داشتم آنقدر گرم و صمیمی بود که احساس می‎کردم خیلی وقته میشناسمشون. اونها خیلی با حوصله و با خونسردی به همه سوال‌های ابتدایی و پیش‌پا افتاده من جواب دادند. سوالایی مثل این‎که آیا فین‌های غواصی چپ و راست دارند یا اینکه میشه بدون دهنی زیر آب عکس انداخت یا نه و وقتی با آرامش این جواب‌ها را از خانم گل‌بافیان شنیدم که «خیلی خیلی آسونه عزیزم. بهت یاد می‎دم.» اینجوری شد که اون حس اعتماد در من شکل گرفت و رشد کرد.
شرکت در دوره‎های غواصی با همراهی تیم جزیره سفید آرامش، سکوی پرتابم شد. اعتماد به نفسم رو بالا برد و باعث شد در تمام ابعاد زندگیم رشد کنم. از اینکه تونستم به این بهانه با خانم غنچه گل‌بافیان و آقای بابک خورسند آشنا بشم خیلی خیلی خوشحالم. این آشنایی نه تنها باعث شد من به آرزوی دیرینه‌ام (غواصی) برسم بلکه من با این مدرسه دریایی شدم.

داستان آشنایی من با غواصی برمی‌گرده به تابستان ۹۳. یک سفر تفریحی به کیش، انتخاب یک تفریح دریایی، غواصی و شروع ماجراجویی من. بعد از تجربه اولین غواصی تا مدت‎ها لحظه‌های زیر آب را با خودم مرور می‌کردم. سال بعد دوباره رفتم غواصی، این بار حس عجیبی داشتم که احساس کردم چقدرکم بود، باز هم می‌خواستم این تجربه رو امتحان کنم. تو صحبت‎هام با مربی متوجه شدم سایت‌های مختلفی برای غواصی وجود داره مثل کشتی غرق شده داما که برای دیدن آن باید مدرک غواصی داشت. شروع کردم به تحقیق درباره غواصی، مراکز آموزش غواصی، مدارک و مدرسان آموزشی. از طریق جستجوی اینترنتی با مدرسه غواصی جزیره سفید آرامش و خانم گل‌بافیان آشنا شدم. بعد از زیر و رو کردن سایت و رزومه مدرسه با خانم گل‌بافیان تماس گرفتم. خیلی خوش برخورد و با حوصله بودن و توضیحات کاملی از دوره‌ها را بهم گفتند. تو اولین دوره‎ای که برگزار می‌شد شرکت کردم. یک ستاره، دو، سه ستاره، دوره‌های تخصصی عکاسی، شب و... به خودم اومدم دیدم شدم مدرس غواصی. تشویق‌ها، همکاری‌ها ، برخورد عالی، پیگیری، کمک‌های بی دریغ و حمایت‌های خانم گل‌بافیان و همسرشان آقای خورسند این مسیر را برای من هموار کرد. در این مدت خیلی چیزها از این دو عزیز یاد گرفتم. با غواصی و دنیای زیر آب آشنا شدم. چالش‌هایی که زیر آب باهاشون مواجه می‌شدم من را قوی‌تر کرد. شجاع‌تر، صبورتر، با اعتماد به نفس بالاتر. حالا من بیشتر از قبل قدردان نفس‌هایی که می‌کشم و البته شکرگزار لحظه‌ها و آرامش وصف نشدنی هستم که غواصی نصیب من می‌کند.

من ارغوان حسن‌زاده هستم. دوست داشتم که به طور مختصر از تاثیر غواصی در مسیر زندگی و تجربیات خوبم براتون بنویسم، برای اولین بار در سن ۱4 سالگی غواصی را شروع کردم و در آن سن کم به تنهایی به همراه استاد و دوست خوبم خانم غنچه گل‌بافیان به کیش سفر کردیم، باید بگم یکی از بهترین تجربیات زندگیم و درست‌ترین انتخابم بود، چون من خیلی فعال بودم و مدام به دنبال ورزش‌های هیجان‌انگیز بودم، چون تمام عشق و زندگی من ورزش بود، فکر می‌کنم غواصی مناسب‌ترین ورزش برای تخلیه انرژی و برآورده کردن هیجاناتم بود. غواصی باعث شد که اعتماد به نفسم بالا برود و حس مستقل و قوی بودن داشته باشم و باعث شد که من غواصی را به طور حرفه‌ای ادامه بدم و به مدارک بالاتر برسم، هر سال از مسیری که رفته بودم مطمئن‌تر می‌شدم که درست‌ترین راه را انتخاب کرده‌ام. بدون اینکه قصد کسب درآمد داشته باشم. در سن ۱۶ سالگی با کمک مدرسه جزیره سفید آرامش تونستم اولین درآمد خود را از این رشته ورزشی داشته باشم، این کسب درآمد حس و حال قوی بودن و توانا بودن به من می‌داد و من را از دختران اطرافم متفاوت کرده بود که چطور جسارت این را دارم که به اعماق دریا برسم. زیبایی اعماق دریا من رو مجذوب خودش کرده بود طوری که دلم براش تنگ می‌شد. من در این مسیر دوستان زیادی پیدا کردم تجربیات با ارزشی را کسب کردم که فکر کنم باید سال‌ها از عمرم می‌گذشت که به این تجربیات برسم. در جامعه و اجتماع جایگاهی پیدا کرده بودم و همچنان انگیزه من برای ادامه دادن و موفق شدن بیشتر می‌شد ولی اولویت من در غواصی لذت بردن و تجربه کسب کردن بود، به درخواست مدرس عزیزم در کلاس مدرسی شرکت کردم و در سن ۲۱ سالگی مدرس رسمی فدراسیون نجات‌غریق و غواصی شدم. در حال حاضر ۲۸ سال دارم دانشجوی دکتری تربیت بدنی مدیریت ورزشی و استاد دانشگاه، نائب رئیس هئیت نجات‌غریق و غواصی شمیرانات و مدرس مدرسه جزیره سفید آرامش هستم و تمام موفقیت‌های الانم را مدیون انتخاب‌ این مدرسه بی نظیر و مدرس نازنینم هستم.

تنها دغدغه‌ام درس خواندن و کار با اینترنت و لوازم الکترونیکی بود، همیشه برای من سوال بود که کسانی در دریا غواصی می‌کنند چطوری از آن همه حجم آب نمی‌ترسند؟ از موجوداتش نمی‌ترسند؟ شنیده بودم دریا بی‌رحم و خشن است و خیلی‌ها تو دریا مردند.
به پیشنهاد دوستم و صرفا برای یکبار تفریح قبول کردم که غواصی را امتحان کنم از این یکبار، یکسال می‌گذرد و من کماکان عاشق این رشته ورزشی هستم. غواصی‌ای که صرفا جهت تفریح بود، حالا ورزش حرفه‌ای من شده است. حالا فهمیدم دریا اصلا خشن نیست فقط ما بلد نبودیم چطور رفتار کنیم! فهمیدم موجوداتش ترسناک نیستند خیلی هم زیبا و مهربان هستند، فقط ما بلد نبودیم از آنها مراقبت کنیم و آنها فقط از خودشان دفاع می‌کردند. همیشه دوست داشتم جزیره کیش را ببینم، چقدر خوشحالم که دیدن این جزیره زیبا همراه شد با یاد گرفتن غواصی برای من و تو این مسیر دوستان خوبی پیدا کردم. با مربی‌ام دوست شدم و می‌دانم چقدر خوب است که معلمت دوستت هم باشد. آدم‌ها را بیشتر شناختم، خودم را بیشتر شناختم و می‌دانم قدم اول برای شناخت دنیا خودشناسی است. همه این‌ها را غواصی به من داد.

با عرض سلام خسته نباشید؛
میخوام حس واقعی وتاثیری که غواصی توی زندگیم گذاشت رو باهاتون مطرح کنم. اولین چیزی که به ذهنم میرسه خدارو شاکرم که من رو با این موهبتش آشنا کرد و من رو وارد دنیای زیر آب کرد. زندگی من جهتش کامل تغیییر کرد، از یه شکل بودن و عادی بودنش خسته شده بودم برام همه چی تکراری شده بود تا اینکه آمد سراغم و من رو با خودش راهی یه دنیای جدید کرد زمانی که سرم از سطح آب به پایین میره و شروع به غواصی می‌کنم تو دلم میگم بارها میگم و بازم بارها میگم که به آرزوی بی صدایی که گوشه دلم سال‌ها بود و من نمی‌دونستم چی هست رسیدم زندگیم تغییر کرده شاد ترم خوشحال ترم بی بهونه ترم مهربون ترم و این‌هارو همه‌رو مدیون این موهبت هستم شاید برای خیلی‌ها کم اتفاق بیافته که بتونند به آرزوی خلوتشون که حتی نمیدونند چی هست برسند ولی من رسیدم و از کسانی که من رو در این عرصه کمک کردن و به این موهبت رسوندند ممنونم.
ممنونم جزیره سفید آرامش، ممنونم بابک خورسند و ممنونم خانوم گلبافیان این‌ها حرف‌های دلم بود و بهتر از این نمیتونستم بیان کنم خواستم قدر دانتون باشم دردلی بود با جزیره سفید آرامش ممنونم و دیگر هیچ.

از وقتی غواصی رو شروع کردم واقعا زندگیم سر و ته شد. خانواده‌ام راضی نمی‌شدند، وضعیت مالی خوبی نداشتیم .زندگی ما با حقوق معلمی پدرم می‌گذره ،بابام برای اینکه من به آرزو‌ی خودم یعنی غواصی برسم واقعا تلاش کرد برای هزینه دوره‌ام وام گرفت که من رو بفرسته جنوب برای شروع دوره‌های غواصی. من ساکن آذربایجان غربی هستم که تا جنوب خیلی دوره. بابای من کسی بود که برای رفتن من به شهری که یک ساعت تا شهر خود‌مان فاصله داشت نمیذاشت برم، ولی جوری تونستم اعتمادش رو جلب کنم که تک و تنها تونستم برم جنوب. الان واقعا نسبت به پسرهای هم سن خودم احساس مسئولیت و احساس بزرگی میکنم، تحول بزرگی توی زندگیم ایجاد شده، توی این راه آشنا شدن با انسان‌های موفق که هر کدوم توی یه تخصص بهترین هستند باعث افتخارم بوده. همه‌ی این اتفاق‌ها رو مدیون پدرم و جزیره سفید آرامش هستم.